Onze vlag mocht weer wapperen op 5 mei 1945, bevrijdingsdag van het Koninkrijk der Nederlanden. Eveneens de datum waarop door Dhr. Leendert Alfred Liesdek (wijlen) Onze Vlag werd opgericht.
De keuze van de naam was, aangezien Suriname toen deel was van het Koninkrijk der Nederlanden, een makkelijke.
Na in dienst te zijn geweest als Politieambtenaar in Paramaribo en te Willemstad Curacao , besloot Leendert zijn geluk te hebben beproeven in de goudvelden van Suriname. Na de ineenstorting van de Goud Industrie werd het tijd voor iets anders. 
Ondernemersgezind als hij was en eerder in de leer te zijn geweest om het schoenmakersvak te leren, werd het tijd om hierop terug te vallen en te starten met een eigen schoenmakerij ; Onze Vlag was geboren. Ondanks de kleinschalige economie van Suriname, met turbulente periodes in de na-oorlogse jaren eind-40 en begin-50 , de politieke transitie periode in Koloniaal Suriname op weg naar zelfbestuur in de jaren 60 en 70, de malaise en dictatuur in de jaren 80 waarbij de economie als gevolg van financieel wanbeleid compleet instortte, een herhaling hiervan eind jaren 90 , bleef Onze Vlag overeind en "door wapperen".
Gestart als eenmanszaak met hoofdaktiviteit maatschoenen, schoenreparatie en later ook vervaardiging van semi-orthopedisch schoeisel, groeide dit bedrijf langzaam uit en werden er later ook schoenmakersmaterialen , fournituren , garens , lijmen en gereedschappen verkocht.
Al heel gauw werden ook lederen padvindersriemen , broeksriemen , hondenhals- en loopbanden e.a. lederwaren vervaardigt en verkocht.
Het handelsbedrijf groeide en het assortiment schoenmakersgereedshappen en materialen werd uitgebreid en aangevuld met aanverwante artikelen zoals schoonmaakmiddelen, verf en dye-soorten, maar ook gereedgemaakt product waaronder mode-schoesel, kleinlederwaren, tassen, koffers, sokken en kousen, voetverzorgingsartikelen etc.
Nog steeds vindt men dit assortiment bij ons terug, maar dan met de nadruk op de laatste mode trends en met toevoeging van anderen w.o. orthesen en semi-orthopedische hulpstukken , groothandel in safety- en werkschoeisel , alsook lederwaren op maat voor de industrie en of wederverkoop.
In 1945 gehuisvest aan de Gravenstraat, in de jaren 50-60 aan de Kezierstraat om uiteindelijk in 1965 te belanden in haar eigen onderkomen op het huidig adres de Doktor Sophie Redmondstraat 38. De na-oorlogs jaren van WW2 kenmerkten zich als een tijd van schaarste , bekend als "guyaba-ten" , maar desondanks moest men toch schoeisel aanschaffen . Tenminste voor zover men zich dat kon veroorloven. Dan stapte men bij een schoenmaker binnen voor maatschoeisel., want import schoeisel was niet of nauwelijks te verkrijgen en dan al helemaal niet te betalen .
Na overlijden van de oprichter in 1989 , ging het roer over in handen van diens kleinzonen. Men koos hiervoor en sloeg een generatie over, met verjonging op het oog, maar meer nog dat de oprichter graag zag dat Onze Vlag bleef voortbestaan. Aangezien het een eenmanszaak betrof werden alle bedrijfsbezittingen opgesplist en verdeeld onder de wettige erfgenamen. Dit was juridsch niet alleen juist , maar ook gerechtvaardigt . Belangrijker nog om juridische problemen in de nabije toekomst te voorkomen, bijvoorbeeld m.b.t. de legitieme portie der boedelnemers. De nieuwe managers mochten aan de slag met slechts de naam "onze vlag" en wat resterende bedrijfsvoorraden . Men koos voor de strategie zo spoedig als mogelijk een Naamloze Vennootschap op te richten. In 1993 werd deze bij resolutie van het Presidentieel Kabinet Goedgekerd en opgericht verklaard. Destijds was de gangbare periode hiervoor ca. 3 jaar. Vervolgens was de strategie om het bedrijfsterrein en de gebouwen terug te brengen in de boezem van de N.V. en derhalve was het noodzakelijk deze over te kopen van de erfgenamen. Uiteindleijk werd hierover overeenkomst bereikt en stapte men toen naar de Bank voor de Hypothecaire lening. Inmiddels was modernisering , automatisering , en updaten uitbreiden van het assortiment al gaande. Hiervoor werd er, aangezien ook de liquide middelen bij overlijden van de eigenaar der eenmanszaak overgingen naar de erfgenamen, omgezien naar werkkredieten. Bij lokale banken waren deze destijds niet te betrekken noch te betalen . Men ging dus op zoek naar leverancierskredieten , partnerschappen , familie-kredieten.En met succes , drie generatie’s Liesdek in het vak ; een waarborg voor kwaliteit , goede dienstverlening , betrouwbaarheid en standvastigheid.